Elżbieta Janicka

Literaturoznawczyni, fotografka. Bada wzory kultury, narracje oraz fantazmaty fundujące społeczno-kulturową prawomocność przemocy oraz wykluczenia. Postuluje rewizję paradygmatu opisu polskiego kontekstu Zagłady. Autorka książek: „Sztuka czy naród? Monografia pisarska Andrzeja Trzebińskiego” (Universitas, Kraków 2006), „Festung Warschau” (Krytyka Polityczna, Warszawa 2011), „Przemoc filosemicka? Nowe polskie narracje o Żydach po roku 2000” (IBL PAN, Warszawa 2016 – we współautorstwie z Tomaszem Żukowskim). Wystawy indywidualne: „Ja, fotografia” (Galeria FF, Łódź 1998), „Miejsce nieparzyste” (Atlas Sztuki, Łódź 2006), „Inne Miasto” (Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2013 – we współautorstwie z Wojciechem Wilczykiem). Zatrudniona w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. Od 2004 roku w porze wegetacji pracuje nad zielnikiem fotograficznym z terenu d. obozu zagłady Żydów Treblinka II.