Silvia Federici

Silvia Federici to czołowa przedstawicielka marksistowskiego feminizmu wywodząca się z tradycji włoskiego operaizmu. Jej działalność naukowa i aktywistyczna rozpoczęła się we Włoszech, gdzie uczestniczyła w pionierskich debatach i walkach o uznanie pracy domowej. W latach 70. XX wieku współzakładała Międzynarodowy Kolektyw Feministyczny i pomogła zorganizować kampanię „Płace za pracę domową” w Stanach Zjednoczonych. Jej artykuł Wages Against Housework stał się wykładnią postulatów tego ruchu.

W latach 80. prowadziła badania i wykładała w Nigerii, gdzie zainteresowała się problemem długu państw afrykańskich i wpływem neoliberalnych reform na dobrostan społeczny, w szczególności na położenie kobiet. Była współzałożycielką Komitetu na Rzecz Wolności Akademickiej w Afryce, który koordynował uniwersyteckie walki przeciwko neoliberalnym programom „dostosowania strukturalnego”.

Jest także związana z kolektywem Midnight Notes, z którym rozwija krytykę kapitalizmu skoncentrowaną na globalnym procesie ciągłych grodzeń dóbr wspólnych oraz na plebejskich walkach prowadzonych w ich obronie. Stała się jedną z najważniejszych teoretyczek ruchu alterglobalistycznego.

Jej najbardziej znana książka to wydana w 1998 roku Caliban and the Witch: Women, the Body and Primitive Accumulation (Kaliban i wiedźma. Kobiety, ciało i akumulacja pierwotna). Federici zinterpretowała w niej zorganizowane kampanie przeciwko „czarownicom” jako kluczowy proces w przejściu od feudalizmu do kapitalizmu – w jego wyniku doszło do wywłaszczenia plebsu z dóbr wspólnych oraz do poddania represjom kobiecego ciała i seksualności. Według autorki kolejne fazy akumulacji kapitału przebiegają pod dyktando rozbijania dóbr wspólnych – dostępu do ziemi, wody, nasion i więzi wspólnotowych – co przyczynia się do społecznej degradacji kobiet aż do dziś.