Jiří Žák

Posługuje się medium wideo-eseju, osadzając swoje prace w kontekście problemów dystrybucji informacji, języka mediów oraz konstruktów „prawdy” i „postprawdy”. W prezentowanej na wystawie pracy, w pustych przestrzeniach anonimowego gmachu występuje choreografka i tancerka Meïmouna Coffi. Choreografia inspirowana gestami wykonywanymi przy obsłudze dotykowych urządzeń elektronicznych, łączy się z rytmicznym dźwiękiem oraz sekwencjami zapożyczonych z mediów politycznych haseł i komentarzy.

Ekrany i aplikacje mobilne wymagają ciągłej uwagi, jednocześnie skupiając ją na znacznie krócej niż tradycyjne media, przyczyniając się do cyrkulacji nieprawdziwych wiadomości i dezinformacji. Nawarstwiające się elementy wizualnego kolażu – sekwencje ruchów, słów i abstrakcyjnych obrazów – sprawiają, że atrakcyjna, teledyskowa forma filmu z minuty na minutę staje się coraz bardziej niepokojąca. Kierunki w przestrzeni, tak jak wyświetlane na ekranie zdania i określenia mieszają się ze sobą, tworząc charakterystyczną dla czasów po rewolucji informacyjnej sytuację przesuwania i wycierania się znaczeń.