Zatrzymać system. W stronę strajku społecznego
Paweł Nowożycki, Katarzyna Rakowska (OZZ Inicjatywa Pracownicza), Zośka Marcinek, Ignacy Pułka, Janka Świerżewska
Strajk ma miejsce, gdy pracownicy i pracownice, domagając się spełnienia swoich żądań, dobrowolnie powstrzymują się od pracy w celu wywierania nacisku na prywatnych przedsiębiorców lub państwo. Jeśli jednak przyjmiemy poszerzoną definicję pracy – obejmującą zarówno pracę produkcyjną (wytwarzanie towarów) oraz reprodukcyjną (wytwarzanie życia), wówczas możemy powiedzieć, że nie ogranicza się ona wyłącznie do zakładów pracy, lecz jest rozproszona w całym społeczeństwie. W warunkach neoliberalizmu, który podporządkował wszystkie aspekty naszego życia logice akumulacji kapitału, czyniąc je niezwykle prekarnym, czy wręcz zagrażając naszemu przetrwaniu, walka klasowa toczy się nie tylko w miejscu produkcji, ale także w sferze reprodukcji. Stąd idea strajku społecznego, która opiera się na dwóch założeniach: 1) potrzebie wypracowania działań, które zakłócają codzienne operacje kapitału w całym społeczeństwie 2) pomimo wysokiego zindywidualzowania społeczeństwa, działania takie powinny wytwarzać nowe, także pozapracownicze, ale antagonistyczne względem kapitału, podmioty zbiorowe.
Czy Strajk Kobiet i strajki klimatyczne, to „prawdziwe” strajki? Dlaczego ruchy społeczne coraz chętniej sięgają po tę podstawową antykapitalistyczną taktykę i czy możliwe są sojusze w obszarze produkcji i reprodukcji, zarówno na poziomie lokalnym jak i transnarodowym?
Społeczna Szkoła Antykapitalizmu powstała w wyniku dyskusji podczas Polskiego Forum Społecznego, które odbyło się w maju 2019 roku, i stanowi przygotowanie tematów pod kolejne obrady Forum jesienią 2020.