Czy demokracja globalna jest możliwa?
Część I: dwa stulecia demokratyzacji

Parlamentaryzm ma za sobą ponad dwa stulecia systematycznego rozwoju. W tym czasie dokonał podwójnej ekspansji: geograficznej, obejmując swoim zasięgiem liczne kraje na wszystkich zamieszkanych kontynentach; oraz społecznej, wciągając w swoją orbitę kolejne wykluczone kiedyś z prawa do głosu grupy (ludzi biednych, mniejszości etniczne czy kobiety). Historia ta pozwala odpowiedzieć na kilka pytań kluczowych dla projektu budowy globalnej demokracji. Czy inkluzywne, pro-demokratyczne wzory organizacji politycznej mogą być fundamentalnie niezgodne z jakimiś normami lub wartościami kulturowymi? A jeśli tak, to z jakimi? Czy kapitalizm jest wrogiem czy sprzymierzeńcem demokracji? Jakie konsekwencje dla demokratyzacji ma historia kolonialnej dominacji? Jakie wartości oraz normy społeczne najsilniej korelują z demokratyczną kulturą? Wreszcie, jaki jest związek pomiędzy dążeniem do demokratyzacji a innymi walkami emancypacyjnymi – o równouprawnienie kobiet, przeciw nierównościom materialnym, o wolność mediów oraz uwłasnowolnienie (empowerment) mniejszości etnicznych?