RePrezentacje. Nowa edukacja / KONTYNUACJA

Po kilku miesiącach od realizacji "Przestrzeni bez końca" Biennale Warszawa powraca do szkoły przy ulicy Skaryszewskiej 8

SENSORIUM

Tym razem nie będziemy tworzyć pop-upowej instalacji (której elementy wirusują zresztą szkołę do dziś), a skupiamy się na zaprojektowaniu przestrzeni wypoczynku dla uczennic i uczniów, tak by służyła im ona na co dzień. Działamy w zupełnie innych warunkach – nieużywane wcześniej skrzydło szkoły zostało zaadoptowane dla celów edukacyjnych uczennic i uczniów ze spektrum autyzmu, niepełnosprawnością intelektualną i motoryczną (część z nich porusza się na wózkach). Tak jak wcześniej pracujemy w procesie warsztatowym. Część wiedzy na temat potrzeb młodych ludzi uczących się w szkole pozyskaliśmy przygotowując Przestrzeń bez końca, teraz tę wiedzę pogłębiamy i poszerzamy.

Projektantka, kuratorka i edukatorka Agata Kiedrowicz oraz projektantka Marta Szostek, wspierane przez edukatorkę sztuki i psycholożkę Aleksandrę Rajską, zaplanowały cykl warsztatów badających preferencje sensoryczne uczennic i uczniów. Zaczynamy pracę od stworzenia przestrzeni relaksu, służącej do zapewnienia ciszy i spokoju młodym ludziom, którzy tego potrzebują. W spektrum autyzmu bowiem często dochodzi do przebodźcowania lub zmęczenia. Najistotniejszym aspektem pracy będzie wypracowanie systemu myślenia o kreowaniu przestrzeni szkolnej / terapeutycznej, który może być aplikowany do dalszych przestrzeni wspólnych (korytarze) i przestrzeni ukierunkowanych (służących do nauki, pracy, relaksu).  Zależy nam na zbadaniu szerokiego spektrum zmysłów, także powonienia i dotyku. 

Celem zajęć warsztatowych jest dotarcie do głębokich, często niewerbalnych konotacji sensorycznych, badanie skojarzeń semantycznych (miękkie/twarde, głośne/ciche, przyjemne/nieprzyjemne, etc.) oraz praca praktyczna z wybranymi materiałami (drewnem, tkaninami), a także z zapachami.

SZKOŁA EMPATII STOSOWANEJ

Pomysł i koncepcja programowa: Justyna Sobczyk

Kolejnym projektem, który postanowiliśmy kontynuować jest Szkoła empatii stosowanej (jej inauguracja miała miejsce w czerwcu w Przestrzeni bez końca) zaprogramowana przez pedagożkę teatru i reżyserkę Justynę Sobczyk. Warsztaty prowadzimy w zaprzyjaźnionych praskich instytucjach: domu dziecka, ośrodku dla cudzoziemców oraz w szkole specjalnej. 

Trudności i konflikty, które obserwuję zarówno w rzeczywistości szkolnej, jak i w świecie teatru, wynikają najczęściej z nieporozumień komunikacyjnych. Brak przygotowania pedagogów i artystów do zespołowej pracy i zwykłej codziennej współobecności widzę jako problem systemowy, wymagający natychmiastowej interwencji. Konsekwencje tego w obszarze komunikacji są ogromne i stanowią często realną przeszkodę w realizowanych przez nas działaniach.

Szkołę empatii stosowanej traktuję jako projekt rozwojowy oraz konieczny w artystyczno-społecznej Przestrzeni bez końca, powołanej w ramach programu RePrezentacje. Szkoła powstaje dla tych, którym zależy na budowaniu partnerskich relacji w zespole, zarówno szkolnym, artystycznym, jak i w każdej innej wspólnocie. Bazę programową stanowią zajęcia oparte na koncepcji porozumienia bez przemocy (ang. Nonviolent Communication, NVC), której autorem jest Marshall Rosenberg. Szkoła nie stanowi oczywiście systemowej odpowiedzi na problem, jest ona raczej tymczasowym prototypem, a proponowane zajęcia mają charakter „korepetycji” dla  dzieci, młodzieży i dorosłych.

Justyna Sobczyk

Plan zajęć w Szkole empatii stosowanej

Lekcja 1. Usiądźmy!

prowadzące: Martyna Peszko, Cela Sobolewska 

Lekcja 2. Klasa dźwięków współodczuwanych

prowadzący: Sebastian Świąder 

Lekcja 3. Architektura relacji

prowadzący: Justyna Wielgus, aktorzy Teatru 21 

Lekcja 4. Jak to jest być rzeczą?

prowadząca: Justyna Wielgus