New Alphabet School #Feralizing #dziczenie

18.00-18.30

Agonalne tchnienie
Performans Ani Nowak, w języku angielskim, bez tłumaczenia

Performans: Ania Nowak
Kostiumy: Grzegorz Matląg
Konsultacje: Nora Tormann, Julia Plawgo

Oddychanie, mówienie i poruszanie się jako ginące akty: W Agonalnym tchnieniu Ania Nowak porusza temat pamięci i jej stopniowej utraty. Po ponad dwóch latach od wybuchu pandemii, w obliczu przemocy państwowej i militarnej w wielu częściach świata, Ania Nowak pracuje ze stanem psychicznym (i przeciwko niemu), którym jest mgła mózgowa. Mgła mózgowa, opisywana przez neurobiologów jako obniżenie funkcji poznawczych, wpływa na pamięć, zdolność koncentracji i kreatywność, a także na umiejętność rozwiązywania problemów. Praca Ani Nowak, wynikająca z przedłużającego się okresu zastoju i niepokoju, z trudem łapie oddech na ruinach tego, co wydawało się nam niemożliwe do zapomnienia.

18.30-20.30

Powitanie i wprowadzenie kuratorskie do projektu New Alphabet School: Agata Kowalewska i Jacob Eriksen

Wykłady:

Dziczenie Warszawy – kontrybucja storytellingowa/kinematograficzna
Joanna Rajkowska

Wielka, pomarańczowa ryba delikatnie dotyka muru w stawie na placu Grzybowskim na dawnym terenie warszawskiego getta. To tam artystka Joanna Rajkowska stworzyła swoją instalację Dotleniacz. Obraz pojawił się w jej głowie, kiedy zajmowała się kwestią Dziczenia. W środowisku historycznego miejsca, gdzie mur warszawskiego getta mógł być częścią podziału, separacji i nazistowskiego uporządkowywania przeszłości, woda naturalnie wytwarzała własny habitat, budując zupełnie nowy wszechświat zawierający w sobie i podporządkowujący wszystkie byty, w tym sam mur. Ciekawskie ryby podpływały bliżej i odpływały z powrotem, badając mur, przyglądając się mu badawczo, wprowadzając swoją rybią naturę do ludzkich wspomnień zawartych w murze. Co by powiedział rabin? Co by powiedział miejski konserwator zabytków? Czy pozwolą rybom swawolić wśród reliktów przeszłości? Storytellingowa i kinematograficzna kontrybucja prezentuje chwile tych niesamowitych zetknięć materii ludzkiej – tego, co zostało nacechowane ludzkim istnieniem i działaniem – ze środowiskami jej życia i występowania. Ich wzajemne przeplatanie się skutkuje zupełnie innym poczuciem czasu i praktycznie nieuchwytnym zakrzywieniem przestrzeni w wizji ludzkiej obecności na tej planecie.

Przetrwanie w krytycznych sytuacjach
Nikita Kadan

W czasie systematycznego mordowania Ukraińców i Ukrainek przez Federację Rosyjską wrażliwość, myślenie i sposoby istnienia ulegają gwałtownej zmianie. Tryb przeżycia w strefie zniszczenia wpływa na wszelkie relacje: między ludźmi, między ludźmi i istotami pozaludzkimi, żyjącymi i sztucznymi, miejscowymi i wędrownymi. Zmieniają się w „hybrydy przetrwania”, kreujące się na nowo z myślą o tym, żeby przeżyć, pozostać, nie dać się wymazać. Każda strefa działań wojennych jest laboratorium inwencji, w pewnym sensie podwórkiem i szkołą, w której ludzie uczą się bez końca zmieniać. Potrzeba przetrwania stymuluje kreatywność.

Odświatowienie: Estetyka upadku
Jack Halberstam

Jak pojęcia takie jak człowiek, podmiot, przedmiot, czy zwierzę mogą zostać wytrącone ze swoich hierarchicznych form? Jak mogą utworzyć nowe porządki znaczeń i wzajemne relacje? Główne tradycje filozoficzne ostatniego stulecia zakładają całość rzeczy, formę bycia która istnieje poprzez rozróżnienie podmiotów od przedmiotów, przedmiotów od rzeczy i rzeczy od niewidzialnych sił. I choć „świat” i „życie” zdają się oferować wektory utopijnego myślenia („inny świat jest możliwy”), te uogólniające koncepcje są oparte na antyczarności i wyniesieniu człowieka ponad wszelkie inne formy życia. Zamiast czekać na nowe światy, odświeżone pojęcie życia czy wysnute na nowo marzenia o utopii, wykład wychodzi od założenia, że budowanie świata w obecnym rozumieniu może być poprzedzone tylko „odświatowieniem” czyli dekonstrukcją świata. Wykład przedstawi serię eksperymentów estetycznych prowadzonych od lat. 70 XX wieku do czasów współczesnych, które delektują się upadkiem, destrukcją i zniszczeniem.