Od sztuki partycypacyjnej do sztuki organizacyjnej

Szkoła Politycznej Nadziei (niem. Schule der politischen Hoffnung) to samozorganizowana inicjatywa artystów, aktywistek i obywateli Kolonii. Jej spotkania odbywają się w przestrzeniach poświęconych kulturze i innych miejscach na terenie miasta. Owo progresywne przedsięwzięcie jest obszarem samoorganizacji i produkcji wiedzy skierowane do tych wszystkich, którzy nie chcą czuć się politycznie bezsilni i samotni, ale zamiast tego pragną oduczyć się bezradności, działając wspólnie na rzecz stworzenia perspektywy dla społecznej zmiany. Szkoła Politycznej Nadziei jako przestrzeń krzyżowej samo-edukacji organizuje debaty, wykłady, seminaria, projekcje filmów, koncerty, warsztaty, wycieczki oraz akcje polityczne. Łączy sztukę, wiedzę i aktywizm z codziennym życiem. Jej działania wsparli liczni artyści i intelektualiści, między innymi reżyser teatralny Milo Rau i filozof Srećko Horvat.