Rezydentki i rezydenci

W ramach rezydencji zajmie się badaniem języka, który stworzył świat COVID-19.

Rezydencja jest próbą zaproszenia do rozmowy i samo-diagnozy związanej z wodą. Spojrzenia na nią z perspektywy antropologicznej, jak mówi Andrea Ballestero, jako na transubstancję, która przenika w różne przestrzenie i kategorie, jednocześnie zawsze wymykając się definicjom; uwzględnienia wieloskalowości wody w relacji z ludźmi.

W ramach rezydencji ruszy w poszukiwaniu grupowych praktyk – organizacji i produkcji, oporu, trwania, także w dobie pandemii. Punktem startowym uczyni własne doświadczenie życia i pracy we wspólnotach różnego rodzaju i zestawi je z świadectwami i doświadczeniami innych osób. Tak naszkicowana mapa, w formacie raczej kieszonkowym i możliwie dostępnym, być może wskaże nam jakiś początek (nowa wspólnota?) lub koniec (świata?).

W trakcie rezydencji będzie zbierać informacje na temat nowych polityk mieszkaniowych, nowych pustostanów i możliwości zmiany funkcji budynków, także w kontekście projektu ustawy o kooperatywach mieszkaniowych.

Ideą wspólnej rezydencji Beniamina Bukowskiego i Katarzyny Kalwat jest stworzenie projektu badawczego obserwującego zmiany funkcjonowania języka na skutek epidemii koronawirusa. Założeniem jest to, że struktura języka odzwierciedla rzeczywistość, w której się znajdujemy. Beniamin i Katarzyną chcą badać język strachu i język przyzwolenia na strach. Fascynuje ich zarówno performatyka dyskursywna podczas debat telewizyjnych (wystąpienia naukowe, język dziennikarstwa, wystąpienia medialne polityków), ale także „zwyczajny” język codzienności, który – nasączony przekazem medialnym – staje się emanacją nowopowstającego słownika. Interesuje ich zintensyfikowanie sposobu, w jaki media społecznościowe kształtują nie tylko nasz obraz świata, ale codzienne funkcjonowanie i język.

W ramach rezydencji skupi się na tematyce obcego, który dziś często staje się obiektem nienawiści i lęku. Zapraszając do współpracy zamieszkałych w Polsce imigrantów i imigrantki, artystka podejmie próbę wyobrażenia nowej politycznej rzeczywistości. Czy możliwa jest budowa nowych systemów ekonomicznych i społecznych bez głębokiej przemiany podstawowych wartości?

Podczas rezydencji przyjrzy się mechanizmowi przystosowania się i adaptacji jako strukturze przetrwania – czy pojęcie absurdu stało się nową normalnością, a może to stara normalność była absurdem?

W ramach rezydencji porówna materiał z badań terenowych na Malediwach w 2014 roku, które przeprowadziła w ramach projektu doktorskiego realizowanego w Polskiej Akademii Nauk „Życie na tonących wyspach. Społeczne aspekty percepcji ryzyka wobec wzrostu poziomu wód w oceanach na przykładzie Malediwów” z obecną sytuacją na Malediwach podczas pandemii. Efektem poszukiwań będzie artykuł popularnonaukowy i / lub seminarium online wzbogacone o materiał audiowizualny.

W ramach rezydencji artysta chce zbadać wątpliwą naturę pieniądza i jego ewoluujące znaczenia w dobie globalnego kryzysu, a także poza/kontr/kapitalistyczne czy alternatywne sposoby wyceny i wartościowania usług, dóbr i sztuki.

Podczas rezydencji przyjrzy się wizji przyszłości, kreślonej w patentach technicznych składanych przez firmę Amazon. Na tej podstawie spróbuje też zarysować alternatywne możliwości wykorzystania rozwiązań, które domyślnie służą utrwalaniu kapitalizmu w jego najnowszej, cyfrowej wersji.

W ramach rezydencji poruszy problematykę dostępu do informacji i jego funkcjonowania w kontekście społecznym i politycznym, a także informacji publicznych.

W trakcie rezydencji zajmie się mapowaniem, porównaniem i twórczą analizą dwóch kryzysów – pandemii COVID-19 oraz kryzysu klimatycznego. Będzie próbował zbadać, czego obecny kryzys pandemiczny może nas nauczyć w kontekście katastrofy klimatycznej i na ile może pomóc nam się do niej przygotować. Zarówno w aspekcie globalnym, jak i lokalnym.

Podczas rezydencji odchodzi od powielania narracji opartych na Kubie i/lub Jamajce jako synekdochach Indii Zachodnich, skupiając się na Barbadosie, wyspiarskim państwie w powszechnej świadomości kojarzonym z Rihanną, a nie z istniejącym tam środowiskiem sztuk wizualnych. Celem jest prowadzenie online korespondencji audio i video z Sheeną Rose, Annalee Davis oraz Ewanem Atkinsonem, udokumentowanie jej i opracowanie wyników w październiku w formie eseistycznej analizy sytuacji, w której znalazła się ta aktywnie od lat działająca interdyscyplinarnie trójka. W projekcie uwzględnieni też piśmiennictwo Karen Lord, barbadoskiej autorki prozy spekulatywnej.

W ramach wspólnej rezydencji Julia Holewińska i Tomasz Szerszeń zajmować się będą badaniem nowych form utopii artystycznych i życia kolektywnego, w których sztuka łączy się z ekonomią, architekturą i polityką. Punktem wyjścia będą dla nich, wywodzące się z Ameryki Łacińskiej, lewicowe i dekolonialne formy praktyk i teorii artystycznych, filozoficznych i aktywistycznych.

W ramach rezydencji będzie pracować nad projektem BRAVE SPACES [TERENY DZIELNE], w którym z perspektywy doświadczenia pandemii zamierza badać oddolne formy organizacji ciał w przestrzeni publicznej oraz choreograficzne aspekty pandemicznej biopolityki. Odwołując się m.in. do średniowiecznych epidemii tańca (choreomania) i teorii Randy’ego Martina, skupiać się będzie na związkach ruchu, mobilizacji społecznej i sprawczości. Stworzy archiwum dokumentujące nową proksemikę i formy nadzoru w czasie pandemii.